Mag 't wat zachter?

De verbaasde blikken, als ik die vraag stel. Je bent toch bijna doof? Voor veel mensen is doofheid en Hyperacusis een onvoorstelbaar en onbegrijpelijk iets.

"Life isn't about waiting for the
 storm to pass, it's learning
to dance in the rain" 
-Vivian Greene-

En dat was het voor mij ook, tot 5 jaar geleden. Daarom deze keer een stukje uit een dag van mij, een willekeurige reis naar mijn werk. Vanuit het perspectief van mijn Hperacusis-oren. Gelukkig hoef ik die reis niet al te vaak te maken, omdat ik vooral thuis werk.

Mijn hele werkzame leven heb ik, zowel zakelijk als privé veel met de trein gereisd, in binnen- en buitenland, van boemel tot hoge snelheid. De sfeer van verwachting, ontmoeting en afscheid, een lach en een traan, heerlijk om te zien, even mee te kijken met wat er gebeurt met mensen.
Door mijn werk ben ik en voel ik me betrokken bij het openbaar vervoer (OV) en haar ambities. Maar als mens raakt het me diep dat het reizen met het OV de laatste jaren een traumatische ervaring is. In het gunstigste geval een dwarsligger, dan ben ik doodmoe, maar meestal een ontsporing, die dagen duurt, ziek van geluid.

< Je loopt naar het station... brrr... een brommer die fel gassend warm draait. Grr.. waarom heb je ons de oordoppen niet ingedaan, aauw, dit is niet fijn. We sturen lekker signalen door je hele lijf, voel je de prikkels en irritatie? Pff... gelukkig gaat ie de andere kant op. Fijn, 't busstation is al heel wat zachter geworden sinds er nieuwe bussen zijn gekomen. Dank je wel stadsregio/provincie! Daar hoeven we ons niet zo'n zorgen meer om te maken. Je kan je kaakspieren ontspannen. O god, die bouwactiviteiten, zijn ze dan nooit klaar? Wat 'n ramp, er wordt een vrachtwagen gelost, oohh fijn dat je ons dichtdrukt, dit kunnen we niet hebben. Je luistert nog niet naar ons? Hmm, dan laten we je Tinnitus wat harder fluiten en sturen nu echt de pijnkriebels over je huid. Dan knalt er 'n rek tegen de vrachtwagen, gelukkig je hebt t eindelijk door en grijpt naar je hoofd en de oordoppen. Aaggrrr... te laat, we spuwen een pijnscheut en zetten je zenuwen en spieren op tilt! Had je maar moeten nadenken voor je de deur uitging. Ja ja, loop maar snel de stationshal in. Pfffff... dank je, ff  d i e p ademhalen en u i t a d e m e n, fijn dat je nu met ons samen werkt! Het is gelukkig niet zo druk. Maar dan staan je haren al weer overeind, ja 't ergste komt nog ...hakken van laarzen op de tegelvloer, grrrr, ik kan jou en dat mens wel wat doen.. Waarom doe je dit? Ja hoor dat kan er ook nog wel bij ...de trein komt met een snerpend geluid tergend langzaam langs 't perron tot stilstand. Ze zijn toch elektrisch? waarom dan zo'n lawaai? Daar zijn geen oordoppen tegen bestand. We gaan oorlog voeren in je hoofd, steken door je oren naar je kaken en slapen, we zetten je nekspieren strak, je zult t weten!!! We zijn verdoofd, ..de pijn.. de hel breekt los. Gelukkig is de stiltecoupé vandaag redelijk rustig, ff ontspannen en op adem komen. Het volgende mijnenveld komt eraan, station Utrecht CS en Hoog Catharijne, beide in de verbouwing en alleen maar stenen vloeren en heel veel mensen. Het liefst vluchten we terug naar huis maar ja, jij moet zo nodig naar kantoor. En dan straks ook nog terug. Pfff.... ontspannen, rustig blijven, diep ademhalen. loop nou snel door... We weten 't, het klinkt alleen voor ons zo hard, scherp, irritant en over de pijngrens; onzichtbaar voor iedereen. Maar toch.... wij zijn zeker niet de enigen! >

Vandaag deed ik mee aan n onderzoek van NS. Het ging over duurzaamheid en onze leefomgeving. Volgens de website van NS: "Om in de toekomst te kunnen blijven reizen en Nederland mobiel te houden, is duurzaam reizen belangrijk. De speerpunten daarbij zijn: Energie, Afval, Ontmoeten en verbinden, Goed werkgeverschap. Reizen heeft een belangrijk sociaal doel: menselijk contact is een primaire levensbehoefte. Contact maakt het leven prettiger en rijker. Door reizen ontmoeten mensen elkaar. Toegang tot mobiliteit is daarom een belangrijke voorwaarde voor een inclusieve samenleving, waarin iedereen kan meedoen. Als reizigers contact willen maken in de trein of op het station maken wij dit graag mogelijk."
Ik weet hoe goed NS bezig is met deze thema's op het gebied van groene stroom, afvalscheiding en hergebruik van materialen. En ik kan niet anders zeggen dan dat het een super werkgever was voor mij. Alleen dat ontmoeten en verbinden.. die inclusieve samenleving... Zouden ze voor mij de trein en het station weer plezierig en toegankelijk kunnen maken? Zodat mijn primaire levensbehoefte om gezond te blijven ingevuld wordt?
In mijn ogen is het toch relatief simpel om geluiddempende- en werende materialen te gebruiken. Daar zijn al hele studies naar gedaan. Stel je voor wat er met een zachtere omgeving bereikt kan worden. Minder agressie en vernieling, minder gehoorbeschadiging, makkelijker contact en meer ontspannen mensen. Een station en trein met een rustiger klankbeeld en zachtere akoestiek zou voor mij (en met mij velen) een verademing zijn. Zacht in de definitie van aangenaam, koestering en knuffel. Dan horen we elkaar heel wat beter.

Daarom: mag t wat zachter?

http://www.nvvs.nl/Items/nl-NL/Nieuws/Voor-iedereen/Stilstaan-bij-belang-van-stilte Zullen we vast beginnen op de dag van de stilte, zondag 26 oktober 2014?