Net als die laatste maanden van het jaar, je weet dat er weer volop dagen gaan komen in 't nieuwe jaar, maar toch moet er opeens van alles nog deze laatste maanden (van wie eigenlijk?). En alles komt weer tegelijk, zoals altijd. Ook bij mij: ziekte dichtbij in de familie en vriendenkring, de voorbereidingen voor de onderzoeken, de auto doet t niet, veranderingen op het werk, het UWV, de ziektekostenverzekering uitzoeken, alle wegen opgebroken en km's omrijden en eigenlijk zou ik graag.... Het vliegt me aan, mijn hoofd op tilt, teveel tegelijk..., waarom heb ik me in hemelsnaam NU aangemeld, en alle onderzoeken nu in deze laatste maanden, aan het eind van het jaar? Ik weet toch hoe dit werkt, al die andere jaren waren die laatste 6 weken niet anders, dat gevoel van teveel nog willen/moeten. Daarom hoogste tijd voor PrioriTIJD!Tijd om even stil te staan bij wat nu echt belangrijk is, waar draait het nu echt om deze laatste weken van dit jaar? Lijstje opstellen en keuzes maken, je hoofd en hart laten spreken. Ze samen laten komen tot 1 geheel, totdat ik voel, ja nu klopt het, dit kan ik aan in de tijd die ik heb. Afwegingen in de tijd.
Plannen zit mij als openbaar vervoer- en project-mens in mijn genen, alles draait daar om tijd en op tijd. Maar als paardenmens en Rikie draait het om het juiste moment, een goed gevoel, in harmonie kunnen (bege)leiden en volgen in de goede richting. Die 2 vloeiend samen brengen, de juiste balans vinden en houden, dat is de uitdaging. Alle ins-en outs ken ik echt wel. Maar aiiiie, aiiiie het is toch altijd weer veel lastiger als je het voor jezelf moet doen... zonder je schuldig te voelen, iemand te kwetsen, tekort te doen.
Heel lastig ook om niet terug te vallen in mijn oude gewoonten, toen al die dingen gewoon moeiteloos naast elkaar doorgang vonden en het een simpel plannen van tijd in je agenda was. Maar nu is het plannen door rekening te houden met wat ik nu kan, nodig heb. Plannen aan de hand van op tijd rust te nemen en te verstaan wat mijn lichaam mij vertelt om zacht te blijven. Elke dag opnieuw. En iedere dag en week is anders, het zijn nooit dezelfde signalen. Geen enkele zekerheid dat je plan gaat lukken. Dat is de grootste verandering
Ik merkte de afgelopen week dat mijn ogen weer snel vol schoten, irritatie, mijn gedachten de hele wereld en iedereen de schuld wilden geven van alles, het gekriebel en gekonkel in mijn lijf over wilde gaan in pijn, een fixe verkoudheid. Kortom de rust was letterlijk en figuurlijk ver te zoeken.
Mijn grootste lerares aller tijden, mijn paard Wera, hield me al een week lang de spiegel voor, had het al lang in de gaten: ze hield in, wilde niet lopen, maakte pas op de plaats. Een teken aan de wand, absoluut opgemerkt, maar je moet het maar snappen waarom.
Nu al schrijvend valt het kwartje, wordt alles helder, de mist trekt op: het ging even niet, so what? Tijd voor pas op de plaats, even de tijd stil zetten en rust, rust van binnen..., niet te veel willen, dan komt het antwoord ...mettertijd, op het juiste moment.
Ja, het werkt echt, het is me helder waar de angel zat. De laatste-maanden-van-het-jaar-stress sloeg toe en ik luisterde niet naar mijzelf. Hoog tijd om terug te vallen op wat werkt, wat zich bewezen heeft en wat ik geleerd heb de afgelopen jaren. Per week plannen op rust en prioriteit en doen wat daar voor nodig is en mocht er dan nog energie over zijn dan zien we dat wel op dat moment.
De PrioriTijd voor november en december:
1) Ik, gezond en vitaal blijven om een CI mogelijk te maken
2) Radboud, de voorbereidingen en de onderzoeken zo goed mogelijk doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten