Tijdens de vooronderzoeken voor het cochleair implantaat gaat telkens 1 van mijn 4 trouwe metgezellen (of co-therapeuten zoals het Radboud UMC ze noemt) met mij mee. Deze keer het verslag van mijn zus. Niet alleen voor haar was dit onderzoek confronterend, ook voor mij!
Dit was de eerste keer dat iemand een gehooronderzoek live kon volgen en we ervaringen konden uitwisselen na afloop. Dat is heel wat anders dan de uitslag in de vorm van een audiogram op papier. Ik dacht dat ik er toch nog wel wat van verstond....., de realiteit is anders helaas en behoorlijk confronterend.
"Samen met mijn lieve zus naar het Radboud Ziekenhuis voor
een gehooronderzoek. Fijn om dat samen met haar te mogen meemaken en er voor
haar te kunnen zijn als het nodig is. Dat waren mijn gedachten vooraf. Tijdens het wachten in de wachtkamer zaten er veel mensen. Veel mensen met
problemen rondom het gehoor? Bij sommigen zie je gehoorapparaten, maar bij
andere mensen kun je niets zien en kan je je afvragen wat hun problemen zijn.
Natuurlijk weet ik dat Rikie slechthorend is en daar houd ik
ook rekening mee. Maar deze dag was het toch wel heel confronterend voor mij om mee te maken
hoe erg haar gehoorverlies is. Tijdens de gehoortest kon ik soms woorden horen die
door de koptelefoon naar buiten kwamen, terwijl Rikie er niets van kon maken. Tijdens het vrije veldonderzoek (het geluid is voor iedereen hoorbaar) deed sommige ruis pijn bij mij, zo hard als dat
ging. Rikie hoorde het niet.
Dan vraag ik mij af als zij die ruis niet hoort,
doet het dan ook geen pijn of is het toch ook een overbelasting voor haar
oren of hoofd? Komt zij dagelijks geluiden tegen die een overbelasting zijn op
haar oren, terwijl ze ze niet kan horen? Hoe kan je je daar tegen beschermen?
Het lijkt me onmogelijk.
De communicatie die ik met Rikie heb, kost mij geen enkele
moeite en dat zegt alles over haar intuïtie, taalgevoel en aanpassingsvermogen. Hoeveel moeite kost het haar om met mij te communiceren? Hoeveel doet ze ongemerkt?
Voor mij was met mijn zus meegaan een goede, maar ook
pijnlijke confrontatie. Het heeft mij bewust gemaakt hoe mooi communicatie toch is. En dat oren daarvoor wel heel handig zijn om die
communicatie goed te laten verlopen. Toch zijn er helaas heel veel mensen die, ook met goede oren, niet goed communiceren. Communicatie is tweerichtingsverkeer, luisteren en
reageren met je hart.
Daar ga ik de komende tijd nog meer aandacht aan besteden. Liefs Hannie ".Durf jij de confrontatie aan? Klik hier: https://www.youtube.com/watch?v=25o6L0CGAbk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten