Ontdekkingen...

Na alle lawaai en geknal om het oude jaar te verjagen, beginnen we het nieuwe jaar met iets nieuws. Een van de beste tips die ik kreeg in mijn revalidatie- en acceptatieproces was om veel te blijven lezen. Als je steeds minder hoort, is lezen een manier om je woordenschat up-to-date te laten blijven. Nu is lezen gelukkig helemaal geen straf voor mij; het dagelijks nieuws, innovatie en waar samenwerking toe kan leiden, prikkelt mijn nieuwsgierigheid en voed mijn hoop dat ik kan blijven functioneren in de horende wereld. De samenwerking tussen wetenschappelijk onderzoek en technologie op maatschappelijk relevante thema's leverde een paar boeiende artikelen in de pers. Ik deel ze hier graag met jullie.

Vuurwerkstress
Maar allereerst wil ik DANK zeggen aan de overheid voor de meest fantastische regel ooit: pas vuurwerk afsteken na 18.00 uur op 31 december. Dank u wel namens mijn oren, wat een verademing! Een stap in de goede richting, nu op naar vervulling van een wens van velen: uitsluitend een gezamenlijk vuurwerk om middernacht. Niet alleen voor de slechthorende mensen of degenen met Hyperacusis, maar ook ter bescherming van de goedhorenden en dieren.
Van veel kanten kreeg ik reacties, mensen merkten nu letterlijk wat lawaai of de afwezigheid ervan met ze deed. Ze spraken over opluchting, vrij kunnen ademhalen en minder stress. Ze konden opeens beter invoelen wat lawaai voor mij betekent, maar dat dit ook gold voor henzelf was de grootste ontdekking.

Gehoorverbetering door combinatie gentherapie en implantatie
Bron: www.OPCIweb.nl en www.nvvs.nl via ONICI nieuwsbrief 08-10-2014
Gary Housley en collega onderzoekers van de Universiteit van New South Wales in Sydney, Australia vinden een nieuwe manier om het gehoor te kunnen verbeteren: namelijk door via een cochleair implantaat gentherapie toe te passen in het slakkenhuis. In het wetenschappelijk tijdschrift 'Science Translational Medicine' van April 2014 lazen we de onderzoeksresultaten.
Elektro-poratie met CI: Als de haarcellen in het slakkenhuis afsterven, vermindert ook de werking van aanhorende neuronen. Zo ontstaat er een fysische leemte tussen deze neuronen en de elektroden van het implantaat. Daarom gebruikt Housley een proces dat 'elektro-poratie' genoemd wordt. Terwijl een cochleair implantaat wordt geplaatst, wordt er DNA in het slakkenhuis geïnjecteerd. Door impulsen via de elektroden van het CI ontstaan poriën in de celwanden, waardoor het DNA (neurotrophine gen) de cellen kan binnendringen. Zo wordt de groei van neuronen naar de elektrodenbundel van het CI gestimuleerd. Hierdoor wordt de leemte overbrugd.

Testresultaten: Deze procedure werd uitgetest op marmotten en na enkele weken stelden de onderzoekers al vast dat de gehoorzenuw van deze dieren sneller reageerde op geluidssignalen van het implantaat, wat zou kunnen leiden tot beter horen.

Housley en zijn team werken nu samen met de CI-firma Cochlear om in klinische studies deze techniek te gaan toepassen bij mensen die geïmplanteerd worden. "Wij zijn nog ver van het dagelijks gebruik van deze techniek, maar het brengt ons toch weer een stap dichter naar een betere hoorkwaliteit via een cochleair implantaat".

Hoogleraar Sophia Kramer: “Gehooronderzoek? Ook naar de ogen kijken!”
Bron: www.nvvs.nl en www.hooronderzoek.nl. Publicatiedatum: sept. en dec. 2014

“Als je luistert, kost het meer moeite om een storende spreker op de achtergrond te negeren dan een luid zoemende airco”, meent prof. dr. Sophia Kramer. “Dit verschil kun je zien aan de grootte van iemands pupillen tijdens het luisteren.” 

De afdeling audiologie van VUmc heeft hiermee een nieuwe manier ontwikkeld om te achterhalen hoeveel moeite het kost om te luisteren in een rumoerige omgeving. Sophia Kramer is sinds 1 januari 2014 hoogleraar Auditief functioneren en Participatie in het VU medisch centrum en sprak op 12 september haar oratie uit. Daarnaast is ze ook de projectleider van de Nationale Longitudinale Studie Horen. 

In haar oratie gaf ze aan dat, naast de oren, het brein ook een belangrijke rol speelt bij het horen. En dat kost energie. Naarmate iemand minder goed hoort, moeten zijn hersenen harder werken. Een veelgehoorde klacht van slechthorende mensen is niet voor niets dat luisteren zoveel inspanning kost. Dit veroorzaakt stress en vermoeidheid en kan leiden tot ziekteverzuim en soms tot maatschappelijke uitval. Tijdens haar rede: “Vanuit een ander oogpunt kijken naar gehoor en het verlies ervan” kwam het multidisciplinaire karakter van het onderzoek waar zij leiding aan geeft duidelijk naar voren. Zo wordt onderzoek gedaan naar het meten van luisterinspanning via de grootte van de pupillen (pupillometrie), naar de gevolgen van slechthorendheid in het dagelijks leven en naar nieuwe insteken voor in de hedendaagse hoorzorg. Ook benoemde prof. Kramer het belang van internationale samenwerking.

Pupilmeting: Het is volgens de onderzoekers dus niet terecht om enkel iemands oren te onderzoeken als hij of zij slechthorend is. Iemands cognitieve functioneren, oftewel de werking van iemands brein tijdens het luisteren, zou ook meegenomen moeten worden. Daarom is de afdeling audiologie van VUmc begonnen met de ontwikkeling van cognitieve tests die de werking van het brein tijdens luisteren zouden kunnen meten. Daarnaast werken zij ook aan de ontwikkeling van een nieuwe methode om luisterinspanning te meten: via de pupil in het oog. De mate waarin de pupil zich verwijdt tijdens luisteren, geeft aan in hoeverre iemand zich aan het concentreren is. Deze methode kan luisterprocessen in kaart brengen die niet met standaard gehoortests te meten zijn. Zo is aan de hand van pupillometrie aangetoond wat veel slechthorenden uit ervaring weten: dat het inspannender is om een storende spreker op de achtergrond te negeren, dan een luid zoemende airco. Dit terwijl de spraakverstaanbaarheid in beide situaties identiek is.
VUmc gaat de komende jaren samenwerken met een hoortoestellenfabrikant in Denemarken om deze methode verder te ontwikkelen en te zorgen dat deze straks in de patiëntenzorg kan worden toegepast.
Cognitieve componenten
Naast de pupilmeting kwam verder in de oratie van Sophia Kramer naar voren dat bij iemands score op de spraakverstaanbaarheidstest ook niet-auditieve (cognitieve) componenten van belang zijn. In HOREN Magazine vertelt Sophia Kramer er meer over en vertelt ze ook wat haar leerstoel ‘Auditief functioneren en participatie’ precies inhoudt. De hele oratie is te vinden op YouTube en op de site van de VU.