zondag 14 februari 2016

Proeven met je oren...

Deze zin "Proeven met je oren" las ik afgelopen week in het blad "eigen!" En vanaf dat moment zoemt de zin rond in mijn hoofd. Plopt op de meest onverwachte momenten op. Met name dat proeven, soms geven mijn gedachten een lange ooooeeee, heel langzaam en zacht, letter voor letter met het accent op die oe en een hele zachte v: proooeeevvvven als in jammie wat lekker. Dan weer heel kort proeVe, met het accent op de V als in het op de proef stellen. Hmm... wat wil die zin mij vertellen?

De afgelopen maand ben ik ongedurig, moe van al het CI-lawaai aan mijn kop en ik heb last van mijzelf. Ik kan mijn rust niet vinden. Het gevoel van 'het is bijna een jaar geleden en het schiet niet op' heeft soms de overhand. Helaas kan ik er niets aan dwingen, het is overduidelijk dat mijn hersenen nog rust nodig hebben. Veranderingen in instellingen of geluiden om me heen kosten veel tijd om te wennen. Elke verandering geeft minimaal een week van moeheid, niet zo maar moeheid, maar een allesverlammende moeheid. En als je al niet veel reserve hebt dan zit je soms op nul. Af en toe kan ik een geluid onderscheiden. Uiteraard ben ik dan blij, maar het is nog meer uitzondering dan regel helaas. Elke keer in het Radboud UMC wordt mijn CI opnieuw ingesteld, dat blijft voorlopig nog nodig omdat het verstaan met CI nog niet echt gaat. We zijn nog niet terug op het niveau van voor de Hyperacusisaanval. Rustig opbouwen blijft het credo. De nodige tonen kregen er volume bij, aanpassen aan wat nu aangenaam en haalbaar is. Sommige wat minder scherp andere wat minder dof. En het blijkt dat je geluid ook wat meer 'pixels' kunt geven bij de instellingen van het CI. Ongelofelijk he, wat er allemaal kan. Ook kreeg ik er 2 programma's bij om mee te experimenteren. Programma's met meer achtergrondruis en dus geluid. Deze achtergrondgeluiden stonden veiligheidshalve uit tot nu toe vanwege mijn Hyperacusis. Vanuit de gedachte om beetje bij bij beetje het geluid op te voeren, mijn hersenen stap voor stap te laten wennen, zijn deze programma's toegevoegd.

!!!Eigenlijk best een mijlpaal, besef ik me nu, dat we dit gaan testen!!! 

Gelukkig zijn de geluiden wel begrensd op een maximum in decibels. Dat geeft me het vertrouwen om het te durven testen. Jeetje nooit geweten dat wennen aan meer geluid zo moeilijk kan zijn, maar het begin is er :)
Als ik het programma wijzig naar meer achtergrondgeluid dan protesteert het implantaatgebied, net alsof er teveel trillingen doorheen gaan, dat geeft pijnprikkels. Het gebied wordt wat opgerekt zeg maar. Na een tijdje zakt dat af en kan ik het een paar uur volhouden om meer geluid te krijgen via mijn CI of in volume of in meer achtergrondgeluid. Voor nu heb ik gekozen om eerst te wennen aan meer achtergrondgeluid, 1 ding tegelijk. En dat is al zoveel.... het geluid klinkt zo anders, meer... ik kan er niet goed woorden voor vinden. Maar het is ook vermoeiend, mijn hersenen zeggen weer sneller stop, dan gaat er een luikje dicht en weigeren ze dienst. Ook omdat ik de veranderingen zo direct voel, bewust meemaak en probeer te doorgronden.

Dit blog schrijven kost voor het eerst meerdere dagen, omdat de zin blijft sudderen op de achtergrond. Ze stelt me echt op de proef! Ik heb de betekenissen van proeven opgezocht in het woordenboek: 1) Beleven 2) Bespeuren 3) De smaak van iets waarnemen 4) Degusteren 5) Ervaren 6) Genieten 7) Gewaarworden 8) Keuren van eten 9) Onderzoek naar smaak 10) Ondervinden.
Ja, zo komen er al wat dimensies naar voren, die me aan het denken zetten. Proeven met je oren... is als: geluid gewaarworden, ondervinden en beleven. Prachtig, ik begin te begrijpen waarom deze zin blijft hangen. Kan ik op een andere manier horen ondervinden, geluid van mijn CI waarnemen? Wat als ik het eens net zo beleef als proeven? Het geluid observeren, bekijken van alle kanten. Wat is er? Wat is er mooi? Hoe klinkt het nu? Net als proeven... proeven kost geen inspannning, geen energie, daar wordt je niet moe van. Kan ik me dat eigen! maken? Zoals mijn favoriete audioloog ooit zei: "leun maar achterover en observeer, je hoeft nog even niet mee te doen. Rust maar uit".

Opeens schiet me te binnen dat ik het artikel misschien wel kan vinden op internet. En ja hoor! De kop van het artikel luidt: Luisteren naar muziek is proeven met je oren. Het artikel (Het hele artikel in eigen! lezen? Klik hier) gaat over een eigenwijze Arnhemmer (hoe kan het ook anders hihi) Maarten Brandt, musicoloog, schrijver en artistiek adviseur van dirigenten. Hij beschrijft zijn ontdekking van de moderne klassieke muziek als: "weerbarstige atonale materie, maar als je er jezelf voor openstelt, ontdek je steeds nieuwe lagen. Zie het als een culinair gerecht, je hoeft niet meteen alles mooi of lekker te vinden, je kunt er wel van proeven".

En zo is het maar net. Zo is het leren horen met een cochleair implantaat voor mij, weerbarstig! Blijven proeven, niet teveel, genoeg om het lekker te blijven vinden. Soms ziek ervan, omdat het teveel was, maar dan na verloop van tijd blijk je er toch aan te kunnen wennen. Mijn uitdaging om te blijven proeven en beleven. Proeven met je oren... wat een mooie zin al niet teweeg kan brengen.