Allereerst is de minder zware magneet een verademing, heel fijn. De operatiewond is nu mooi genezen, doordat we ook nog wat laatste restjes irritante hechting verwijderd hebben. Deze plekken waren nog opgezwollen en gevoelig. Nu er rust is op de plek rond het implantaat kun je mooi de vorm volgen onder mijn huid. Het pootje van mijn bril zit er ook weer aan. Heel wat makkelijker om je bril op je neus te houden als je zweet met dit warme weer :). De weerpijn zal ik nog wel een tijdje blijven voelen, daar is tijd voor nodig of stabiel weer. Hihi... en dat laatste is een illusie in ons kikkerlandje.
De ontspanning in het kaakgebied is terug door rust en een aantal hele fijne behandelingen Feldenkrais. Voor nu houden de Hyperacusis en CMD zich koest gelukkig. Het helpt ook dat ik alleen op hele rustige plekken kom of daar ben waar ik controle heb over de volumeknoppen. De CI-revalidatie staat nu op nummer 1. Wil dit slagen dan moet er voldoende geluid zijn om mijn gehoorzenuw te stimuleren en mijn hersenen te laten wennen aan deze nieuwe vorm van horen. Maar wel zodanig comfortabel, dat ik uit de pijnzone blijf.
Het revalidatieschema is nu afhankelijk van wat mijn hersenen aan kunnen. Het standaard protocol hebben we los gelaten, we bekijken per keer wat er nodig is. Gelukkig gaat het goed. Ik ben nu weer met het volume aan het opvoeren. Elke afregeling (zo noemen we het opnieuw instellen van het CI) komt er extra volume bij in de programma's die ingesteld worden. Binnen elk programma kan ik het volume aanpassen en zo langzaam opbouwen. Het is een kwestie van tijd geven, totdat mijn gehoorzenuw en hersenen dit kunnen verdragen en dan doen we er weer een schepje bovenop. Herprogrammeren, net zolang totdat ik er woorden mee kan verstaan. Het is hard werken voor mijn hersenen.
Als het goed is, komen straks eerst de klanken terug, dan worden het woorden, daarna zinnen. Dan komt het mooiste... kan ik het volgen door het ritme, of versta ik al als er een woord veranderd wordt, bijvoorbeeld ipv poes, ollifant. Of kan ik de woorden verstaan samen met het spraakafzien ... en wie weet straks ook zonder spraakafzien? Ook thuis moet ik nog ontdekken hoe welke geluiden klinken en of er geluiden zijn, het draaien van de wasmachine, de afwasmachine of magnetron die piept. Eerst weten dat de geluiden er zijn en hoe ze klinken en dan gaan herkennen.
En zoals de revalidatietherapeuten aangeven zal het ook nog steeds veranderen het komende jaar. Dit omdat er na het afregelen steeds nieuwe geluiden bij komen, meer tonen hoorbaar worden. Het zal lang zijn: wat hoor ik nou weer? Elk seizoen heeft ook verschillende geluiden. Alles wat ik mag gaan ontdekken, zullen kleine wondertjes zijn.We weten dat het werkt bij mij, omdat ik bij de eerste oefeningen heb kunnen verstaan met mijn CI. Maar door de Hyperacusis-aanval ben ik terug in het stadium van flierefluiten. Het is net of Kwik, Kwek en Kwak tegelijkertijd onverstaanbaar door elkaar aan het snateren zijn. Ook is het heel vreemd om in beide oren wat anders te horen. Links zonder CI versta ik je samen met mijn ogen door de klanken samen te voegen met spraakafzien. Rechts met CI hoor ik tonen en ritmes maar kan (nog) niet onderscheiden wat het is. Afgelopen week vroeg iemand of ik de kikkers hoorde kwaken... ik hoorde allerlei geluid in mijn oren, maar geen idee of het vogeltjes, kikkers of stemmen waren. En met mijn andere oor (restgehoor) hoorde ik het niet.
Maar als het goed is komt er een dag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten