Leiden en volgen.. durf je te leren van dieren?

Afgelopen week had ik mijn kattepleegkind Lara te logeren. Heerlijk om weer zo'n spinnekopje in huis te hebben. En wat zijn dieren bijzonder als het aankomt op lichaamstaal, gebarentaal oftewel dingen duidelijk maken. Communicatie op een andere manier dan met de stem, door gebaren, gevoel en intuïtie.

Queen Lara verbaasde me toch wel. Hoe snel ze door had dat ik doof ben en dat ze me op een andere manier moest bereiken dan met haar stem. En dat deed ze knap hoor, in haar wijsheid besloot ze haar voorpootje te gebruiken om me aan te tikken. Om vervolgens naar een speeltje te lopen (gekke 5 minuten speeltijd) of naar de deur als ze eruit wilde. Het mooiste moment was wel dat ze me heel duidelijk wist te maken dat het tijd was voor een snoepje.. haha. Door in de zak met haar voer te kruipen en te proberen het bakje met snoepjes open te krijgen. En natuurlijk was Lara altijd onvindbaar als ik de deur uit wilde gaan, zo stil als ze dan was hè... verstoppertje is haar favoriete spel :) de ondeugd! Tja.. ik moest het wel weer in het juiste perspectief leren zien ... een kat heeft personeel en een hond een baas, hihi. Maar wat heb ik genoten van haar, ze kan meehelpen als de beste door over je toetsenbord te lopen en natuurlijk te gaan liggen boven op de papieren die ik nodig had, ahum. Maar oooozo lekker als ze bij je komt liggen voor haar dagelijkse kroelbeurt, ontspanning voor ons allebei. Dit typen zonder haar is nu toch wel heel saai moet ik eerlijk bekennen. Wie weet straks na de operatie...

Het is al weer heel wat jaren geleden dat mijn twee Siamezen de regenboogbrug over gingen. Zij waren 13 jaar in mijn leven en mijn eerste leraren op het gebied van hooggevoeligheid en dierentaal. Even los van wat ik als kind al kende en leerde, maar dat was heel ver in het onderbewuste afgedaald weet ik nu. Ze heetten Billy en (je-weet-wel-kater) Elmor, zus en broer, vernoemd naar jazz-musici.
Ik was toen al slechthorend en droeg gehoorapparaten. Maar wist ik veel hoe dat werkte. Ik deed mijn gehoorapparaten in, net als ik mijn bril opzette, en dacht dat ik dan alles weer hoorde. Niets was minder waar, dat hebben deze 2 prachtige dieren mij wel duidelijk gemaakt.
Als kittens leerde ik ze spelenderwijs apporteren, waardoor we van elkaar wisten wat halen en brengen betekende... Een aantal jaren later kwamen ze me op een keer duidelijk maken, dat ik mee moest naar de gang. Ik dacht voor het spelletje, maar tot mijn verbazing ging de bel. Elmor en Billy kwamen me waarschuwen. Elmor is dat altijd blijven doen, later ook bij het piepje van de oven of de wasmachine. Billy was degene die me 's morgens wakker maakte als ik de wekker niet hoorde, met een pootje heel voorzichtig in mijn gezicht: tijd om op te staan. Nu, achteraf snap ik dat Billy ook last had van Hyperacusis. Als er veel lawaai of prikkels waren door mensenstemmen of geluiden dan ging ze over de rooie, ongelofelijk. Toen snapte ik niet wat er was, gelukkig wel wat ze nodig had. Ze mocht dan ook in de slaap- of badkamer als er visite was. En als de rust was weergekeerd kwam ze weer tevoorschijn en kon ze haar lieve zachte zelf weer zijn. Hoe herkenbaar zijn haar gedrag en reacties nu voor mij.

Tja en de koningin hoogsensitiviteit in m'n leven is Wera, mijn Lipizzaner merrie. Het is verschil in gevoeligheid met de kat komt natuurlijk voor een groot deel uit het feit dat een kat een roofdier is en een paard een prooidier. Maar in mijn ogen is er ook per ras per diersoort een groot verschil in gevoeligheid en aanleg voor intuïtief communicatievermogen. De Lipizzaner is bekend van de 'Spanische Hofreitschule' in Wenen, maar voor mij is Wera mijn maatje, ook al heeft ze een illustere stamboom. De alom geroemde bijzondere eigenschappen kloppen wel wat mij betreft:

...uithoudingsvermogen en bovengemiddelde intelligentie. Zijn karakter is spreekwoordelijk goed, wat overigens niet wit zeggen dat de Lipizzaner een gemakkelijk karakter heeft!  Lipizzaners zijn veelal sterke persoonlijkheden, die daar ook naar behandeld dienen te worden. Als men goed met hem kan (samen)werken, kan men zich echter geen betere partner op vier voeten wensen! < tekst Atjan Hop; http://www.lipizzaner.nl/page.php?id=8 > 

Wera weet als geen ander met haar mimiek en gedrag haar boodschap over te brengen, zij voedt voor een groot deel mijn gehoor. Door haar spierspanning, ademhaling, vibraties in lijf en leden; al haar reacties hebben een andere toonzetting en geven informatie. Omgekeerd vertel ik haar regelmatig dat het allemaal zo erg niet is, dat er geen boze wolven zijn. Dat ze mag blijven ademhalen en de voetjes stevig op de grond kan zetten. Zo helpen we elkaar en vullen we elkaar aan.
De afgelopen 5 jaar heb ik door haar mijn eigen hoogsensitiviteit terug mogen vinden en er vele dimensies aan toe gevoegd. Samen hebben we stap voor stap geleerd om te gaan met wat voor ons teveel prikkels of energiegolven zijn. We nemen de tijd, blijven ademhalen en durven van elkaar te leren doordat we ieders kunnen leiden en volgen wanneer dat nodig is. Altijd met aandacht voor elkaar, voor wat we nodig hebben.
Door stil te worden van binnen leren we samen dansen.

Toeval bestaat niet, het is niet voor niks dat deze dieren op mijn pad kwamen. Onvoorstelbaar mooi wat dieren je kunnen leren. Leiden en volgen... durf jij ook te leren van dieren?
De boeken die me hebben geholpen op deze mooie reis vind je op de pagina Inspiratie.